ความสุขของนกที่โบยบิน
เรามักจะได้ยินคำว่านกที่บินออกจากรัง เปรียบเสมือนการได้รับอิสรภาพ อิสระ คือสิ่งหนึ่งที่มนุษย์นั้นถวิลหา ไม่ว่าอิสระทางการเดินทาง การแสดงออก อิสระทางสังคม หรือเรื่องที่เป็นเรื่องเชิงลึกต่าง ๆ ซึ่งแล้วแต่การตีความและความหมายในนัยยะของปัจเจกฯ
ที่มาของบทความนี้มาจากการที่เรานั่งเลื่อนฟีดในเฟสบุค ซึ่งเรากำลังเจอคอนเทนต์ที่ก็รู้สึกว่าน่าอ่านในระดับหนึ่ง ซึ่งบทความนี้ก็ตามลิ้งค์ด้านล่างเลย
บทความด้านบนกำลังกล่าวถึงว่า “ทำไมเราต้องเปรียบเทียบกับคนอื่น?” ซึ่งคำถามนี้ พูดตรง ๆ มันก็กลับมาย้อนถามเราเหมือนกันน ซึ่งหลังจากนั่งคิดได้ซักแปปนึง ก็มีคำตอบที่รู้สึกว่ามันก็เป็นส่วนหนึ่งที่หล่อหลอม คือค่านิยมที่ตีกรอบค่าความสำเร็จว่าจะต้องออกมาเป็นรูปแบบไหน สภาพแวดล้อมที่มีแต่การแข่งขันตลอดเวลา รวมไปถึงความกดดันจากครอบครัว การโดนค่านิยมครอบครัวหล่อหลอมที่ไม่ปล่อยความคิดและให้อิสระ
สุดท้ายคำถามกลับมาว่า “งั้นความสุขของเราคืออะไร?”
คำตอบของเราคงจะเป็นอิสระในการที่จะตัดสินใจหรือว่าเป็นคนที่ชี้นำเส้นทางเดินของตัวเอง และเป็นนกตัวหนึ่งที่พยายามบินตามหาคำว่า “ความสุข”
เราไม่สามารถมานิยามคำว่าความสุขให้ใครได้ มันก็เหมือนคำว่าอิสรภาพที่แล้วแต่คนจะตีความ รูปธรรมคำว่าความสุขของคุณกับเราอาจจะต่างกันโดยสิ้นเชิง
ถามว่าความสุขแบบทั่ว ๆ ไปนั่นไม่รู้สึกว่านั่นคือความสุขหรอ ก็บอกเลยละกันค่ะ ว่าไม่ใช่ค่ะ มันก็คือความสุขค่ะ (ฮา)
แต่เมื่อเรามาถามลึกลงไปของความสุขชีวิต สำหรับตัวเราที่โหยหาอิสระ ความสุขที่ได้โบยบินออกไปเรียนรู้โลกกว้างแบบนกที่ออกมาจากกรง แล้วรู้สึกตื่นเต้นทุกที สิ่งใหม่ ๆ บนโลกนี้มันมีความน่าตื่นเต้นเต็มไปหมด นั่นแหละคือสีสันของการเดินทางในชีวิต คือมันดูแบบติสต์แหละ เราก็ยอมรับอะว่า ใช่ค่ะ
สุดท้ายแล้ว นกที่ต้องการอิสระ ให้ขังไว้ด้านในยังไง สุดท้ายก็ยังโหยหาอิสระอยู่ดี
